Jeśli prostata jest powiększona, ale nie powoduje większych dolegliwości, lekarz wybierze postawę wyczekującą. To znaczy, że jesteś pod kontrolą urologa. Lekarz monitoruje poziom PSA i regularnie sprawdza wielkość prostaty. Ta metoda nazywa się „czujnym wyczekiwaniem”. Dopóki objawy nie są zbyt uciążliwe, nie trzeba nic robić. Jeśli jednak problemy z oddawaniem moczu przy łagodnym powiększeniu prostaty są bardzo dokuczliwe, jest kilka opcji leczenia. Można na przykład brać leki albo zdecydować się na operację prostaty.
Leki
W leczeniu problemów z prostatą lekarze najczęściej najpierw przepisują tzw. alfa-1-blokery. Leki z tej grupy rozluźniają mięśnie gładkie w cewce moczowej i prostacie. Dzięki temu mocz łatwiej przepływa przez cewkę. Do alfa-1-blokerów należą na przykład alfuzosyna, doksazosyna i tamsulosyna. Jeśli po 6 tygodniach objawy nie ustępują, nie ma sensu dalej brać tych leków.
Innym rodzajem leków stosowanych przy łagodnym powiększeniu prostaty są inhibitory 5-alfa-reduktazy. Leki z tej grupy powodują częściowe zmniejszenie prostaty. Dzięki temu ucisk na cewkę się zmniejsza, a dolegliwości ustępują. Zazwyczaj lek ten podaje się razem z alfa-1-blokerem. Do inhibitorów 5-alfa-reduktazy należą na przykład finasteryd i dutasteryd. Również tutaj, jeśli po kilku tygodniach objawy nie ustępują, nie ma sensu kontynuować leczenia. Leki na powiększenie prostaty mogą powodować skutki uboczne, choć nie każdy je ma. Skutki uboczne alfa-1-blokerów to na przykład dolegliwości żołądkowo-jelitowe i bóle głowy. Skutki uboczne inhibitorów 5-alfa-reduktazy to między innymi zaburzenia erekcji i spadek libido.
Operacja
Zabieg chirurgiczny stosuje się, gdy leki nie pomagają wystarczająco. Operacja prostaty polega najczęściej na wprowadzeniu instrumentu do cewki moczowej. Potem usuwa się tkankę prostaty przez wypalanie, laserowanie lub odparowywanie. Dzięki temu robi się więcej miejsca dla cewki i mocz może swobodniej przepływać. Czasem zabieg wykonuje się przez powłoki brzuszne. Po operacji potrzeba kilku tygodni, żeby efekt był najlepszy. Większość facetów zauważa poprawę po trzech miesiącach. Operacja prostaty zazwyczaj nie wpływa na zdolność do erekcji. U mężczyzn, którzy już przed zabiegiem mieli problemy z erekcją, objawy te mogą się jednak nasilić. Większość pacjentów po zabiegu doświadcza tzw. suchego orgazmu: nie dochodzi już do wytrysku nasienia. Dzieje się tak, bo po zabiegu płyn nasienny nie trafia już do cewki, tylko do pęcherza. Nasienie jest wtedy wydalane z moczem. Nie jest to groźne, ale wpływa na płodność. Jeśli planujesz jeszcze dzieci, warto pogadać o tym z urologiem przed zabiegiem.
Alternatywne metody leczenia
Oprócz tradycyjnych leków jest sporo naturalnych (żywieniowych) środków, które mogą dobrze wpływać na prostatę. Najczęściej wymieniane alternatywne środki na problemy z prostatą to:
- Palma sabałowa (Serenoa repens);
- Śliwa afrykańska (Pygeum Africanum);
- Ziemniak afrykański (Hypoxis rooperi);
- Pomidor;
- Pestki dyni (olej z pestek dyni);
- Pokrzywa.
Są też preparaty, które łączą niektóre z tych (albo innych) składników.
Zmiany stylu życia
Zdrowy styl życia nie zapobiega powiększaniu się prostaty. Ale sprawia, że dolegliwości związane z prostatą są mniej uciążliwe. Poza tym odpowiedni styl życia może zapobiegać albo łagodzić inne choroby, które mogą powodować problemy z oddawaniem moczu, jak nadwaga, cukrzyca czy zaparcia. Kilka wskazówek dotyczących zdrowszego stylu życia:
- Pij co najmniej 1,5, a najlepiej 2 litry płynów dziennie. Niektórzy myślą, że będą rzadziej chodzić do toalety, jeśli będą mniej pić. Ale zbyt mało płynów zwiększa ryzyko zapalenia pęcherza i zaparć, przez co trzeba częściej korzystać z toalety;
- Pij wystarczająco dużo w ciągu dnia, ale najlepiej nie pij już nic na dwie godziny przed snem. Dzięki temu rzadziej będziesz musiał wstawać w nocy do toalety;
- Zdrowa dieta bogata w warzywa, owoce i błonnik pomaga zapobiegać zaparciom;
- Zwracaj uwagę na wagę. Staraj się schudnąć, jeśli masz nadwagę. Nadwaga może powodować problemy z oddawaniem moczu, a także ma duży wpływ na rozwój cukrzycy typu 2;
- Ruch jest ważny. Poprawia kondycję i wzmacnia odporność. Poza tym aktywność fizyczna pomaga zapobiegać albo zwalczać nadwagę. Nie musisz codziennie chodzić na siłownię. Spacer na świeżym powietrzu, prace w ogrodzie czy jazda na rowerze też są super;
- Ćwicz mięśnie dna miednicy. Jeśli są bardzo słabe, może to przyczyniać się do problemów z oddawaniem moczu, takich jak nietrzymanie moczu. Lekarz rodzinny może polecić ćwiczenia wzmacniające mięśnie dna miednicy albo skierować do fizjoterapeuty, który się tym zajmuje;
- Alkohol i kofeina drażnią pęcherz. Lepiej unikać mocnych alkoholi i kawy;
- Nie zwlekaj z oddawaniem moczu zbyt długo.
